Definicja i rys historyczny
Łyżwiarstwo figurowe to dyscyplina polegająca na jeździe na łyżwach i wykonywaniu przez solistów, pary lub grupy określonych elementów, takich jak: kroki, piruety, skoki, podnoszenia i inne. Cztery podstawowe konkurencje łyżwiarstwa figurowego to:
- jazda indywidualna mężczyzn (solistów),
- jazda indywidualna kobiet (solistek),
- pary sportowe,
- pary taneczne.
Organizacją, która odpowiada za łyżwiarstwo figurowe od strony organizacyjnej i regulaminowej jest ISU (ang. International Skating Union) – Międzynarodowa Unia Łyżwiarska, założona w roku 1892. To najstarsza tego typu organizacja wśród sportów zimowych.
Łyżwiarstwo figurowe to najstarsza zimowa dyscyplina olimpijska. Znalazła się w programie letnich igrzysk w Londynie w roku 1908, a od momentu pierwszych zimowych igrzysk olimpijskich w Chamonix w 1924 r. to stały punkt ich programu. Do roku 1972 na igrzyskach odbywały się zawody solistów, solistek oraz par sportowych. Pary taneczne dołączyły do programu igrzysk w 1976 r.
Lodowisko
Zawody w łyżwiarstwie figurowym odbywają się na dostosowanym do dyscypliny lodowisku, które powinno mieć kształt prostokąta o wymiarach nie większych niż 60 metrów długości i 30 metrów szerokości oraz nie mniejszych niż 56 metrów długości i 26 metrów szerokości. Sędziowie, sędzia główny oraz panel techniczny mają swoje stanowiska za bandą lodowiska, przy czym panel techniczny jeśli to możliwe ma stanowiska na podwyższeniu.
Podstawy
Większość łyżwiarzy wykonując różne elementy skokowe i obrotowe kręci obroty w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara czyli w lewo. Wśród pozostałych, kręcących obroty zgodnie z ruchem wskazówek zegara, większość łyżwiarzy jest leworęczna.
Uwaga: Wszystkie opisy elementów rotacyjnych na tej stronie obowiązują dla łyżwiarzy kręcących obroty w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara. Dla drugiej grupy należy zamienić wszystkie „lewe” na „prawe”
Krawędzie
Istotą jazdy na łyżwach są krawędzie. Znajomość krawędzi jest bardzo istotna w rozpoznawaniu m.in. skoków.
Czym są krawędzie? Należy zacząć od budowy łyżew stosowanych w łyżwiarstwie figurowym. To skórzane wiązane buty, mocowane na stałe do stalowej płozy. Płozy są specjalnie dostosowane do tej dyscypliny sportu. Przód płozy jest zakończony specjalnymi ząbkami (ang. toe-pick), które łyżwiarz wbija w lód przede wszystkim podczas skoku (patrz zdjęcia poniżej).
Spód ostrza płozy ma kształt wklęsłego półkola, to znaczy że ostrze dotyka lodu w dwóch punktach. Te punkty to właśnie krawędzie – wewnętrzna i zewnętrzna. Na lewej nodze łyżwiarza, prawa strona ostrza to krawędź wewnętrzna (do środka, pomiędzy nogami).
Noga | Kierunek ruchu | Krawędź | Skróty i nazwy angielskie | |
---|---|---|---|---|
1. | lewa | przodem | wewnętrzna | LFI (ang. left forward inside) |
2. | lewa | przodem | zewnętrzna | LFO (ang. left forward outside) |
3. | prawa | przodem | wewnętrzna | RFI (ang. right forward inside) |
4. | prawa | przodem | zewnętrzna | RFO (ang. right forward outside) |
5. | lewa | tyłem | wewnętrzna | LBI (ang. left backward inside) |
6. | lewa | tyłem | zewnętrzna | LBO (ang. left backward outside)q |
7. | prawa | tyłem | wewnętrzna | RBI (ang. right backward inside) |
8. | prawa | tyłem | zewnętrzna | RBO (ang. right backward outside) |
Większość elementów wykonywanych przez łyżwiarzy może być opisana z wykorzystaniem różnych typów krawędzi.
Można też jechać na obu krawędziach – to krok płaski (ang. flat) pozostawiający dwa równoległe ślady jednej łyżwy na lodzie, jednak zwykle jest on niepożądany.

Uwaga: noga, na której zawodnik jedzie w danym momencie to noga pracująca, a noga, która w tym samym momencie jest uniesiona ponad lodem to noga wolna.
Źródła: