Skoki narciarskie to konkurencja, w której zawodnicy zjeżdżają w dół po specjalnie przygotowanej skoczni i wykonują skok zakończony lądowaniem z telemarkiem. Celem jest wykonanie jak najdłuższego i najlepszego stylowo skoku. Obecnie skoki wykonywane są techniką V – oznacza to, że narty podczas lotu są ułożone w kształt litery v. Technikę tę zapoczątkował Szwed Jan Boklöv w latach 80. XX wieku. Do tego czasu zawodnicy skakali z nartami ułożonymi równolegle, co było jednak dość niebezpieczne (zawodnik miał zbyt dużą prędkość przy lądowaniu).
Zawody rozgrywane są na skoczniach o różnych rozmiarach. Rozmiar skoczni (ang. HS – hill size) to jednocześnie linia wyznaczająca granicę bezpieczeństwa, lądowanie poza tą linią jest niebezpieczne ponieważ teren jest już spłaszczony. Linia ta jest również nazwyana punktem sędziowskim. Skocznie, na których skacze się w Pucharze Świata dzielą się na:
- skocznie normalne o rozmiarze (HS) od 85 do 109 m,
- skocznie duże o rozmiarze powyżej 110 m,
- skocznie mamucie o rozmiarze powyżej 185 m.
Konkurencje mogą być indywidualne lub drużynowe. Zawody na skoczniach mamucich nazywane są lotami narciarskimi.
Skoki są oceniane za odległość i styl. Wyjściowy do oceny jest tzn. punkt “K” czyli konstrukcyjny lub kalkulacyjny. Za osiągnięcie punktu konstrukcyjnego skoczni zawodnik otrzymuje 60 punktów (na skoczniach mamucich 120 punktów), każdy metr więcej lub mniej od tego punktu oznacza dodanie lub odjęcie 1,8 pkt. (2 pkt. na skoczniach normalnych). Styl jest oceniany przez 5 sędziów z różnych krajów. Za każdym razem brane pod uwagę są 3 noty, które są sumowane, a dwie skrajne są odrzucane. Sędziowie oceniają w skali od 0 do 20 punktów. Punkty za odległość i styl są sumowane i stanowią wynik zawodnika. Wygrywa zawodnik, który po obu seriach skoków zdobył najwięcej punktów.
W zawodach bierze udział 50 zawodników wyłonionych podczas kwalifikacji. Pierwsza piętnastka Pucharu Świata ma automatyczną kwalifikację do zawodów głównych.
Turniej Czterech Skoczni
Co roku rozgrywany jest Turniej 4 Skoczni, na który składają się zawody rozgrywane w grudniu i styczniu w Niemczech (Oberstdorf i Garmisch-Partenkirchen) i Austrii (Innsbruck i Bishofschofen). Zawody w tym turnieju rozgrywane są systemem k.o. 50 zawodników wyłonionych podczas kwalifikacji dobieranych jest w pary na zasadzie pierwszy z ostatnim, drugi z przedostatnim itd. Do serii drugiej awansują zwycięzcy rywalizacji w parach oraz 5 zawodników z najlepszymi wynikami spośród tych, którzy przegrali pojedynki. Wyniki z wszystkich czterech zawodów są sumowane. Zawodnik, który zgromadzi najwięcej punktów wygrywa cały turniej.
Więcej informacji na oficjalnej stronie FIS